یکی دیگر از حکمتهای مصائب و مسائلی که خدا برای انسان پیش می آورد این است که مرتبه و مقام بندگان بالا رود و در پیشگاه الهی مقربتر شوند. برای نمونه، به تصریح آیه  124 از سوره «بقره»، خداوند حضرت ابراهیم (ع) را به چندین امر آزمود؛ و چون ابراهیم آنها را با موفقیت سپری کرد، به «مقام امامت» رسید.

 گفتنی است که پیامبران هم مراتب مختلفی دارند  و فقط بعضی از آنها به مرتبه امامت رسیده اند. میان مرتبه نبوت و امامت چند مرتبه دیگر وجود دارد که حضرت ابراهیم همه آنها را سپری کرد.

وجه دیگری از مصائبی که خدا آن را را برای انسان پیش می آورد این است که مانع از مصیبت بزرگتر شود، درست همان طور که پزشک داروی تلخ را به کودک می دهد که مانع از بروز یا بزرگتر شدن مشکلات و گرفتاری وی شود؛ ولی چون کودک  این  حقیقت را نمی داند یا درک نمی کند، خوردن آن داروی تلخ را برای خود شر می داند.

 انسانها در برابر خداوند همانند کودکی اند که حکمت بسیاری از کارهای پزشک را نمی دانند و ندانسته و نفهمیده به پزشک گمان بد می برند.