در فلسفه ذهن، فكر انسان به صورت خاصي مطالعه مي‌شود كه هدف كشف حقيقت است. ذهن از اين توليد تفكر مي‌كند كه به لحاظ عقلاني كشف نادانسته‌اي كرده باشد يا دانسته‌اي را فهم نمايد. در عين حال مسئله فكر در "فلسفه، منطق، عرفان، روان‌شناسي، جامعه شناسي و نيز نورولوژيك" معني خاصي دارد كه همه در وسيع‌ترين مفهوم معني پذير هستند.

            محور مباحث ذهن، جستجوي حقيقت است. ذهن، در صدد است ساختار فكري توليد كند تا اساس مطالعات ذهني را بسامان نمايد. براي تحقق اين مهم، مفاهيم كليدي مي‌سازد تا ساختار فكري را توضيح دهد و بتواند به صورت اساسي پديده ذهن را معني كند. ذهن، حاوي سه مفهوم اساسي است:

1- مفهوم زبان ذهني كه فكر بدون آن به وجود نمي‌آيد. اين زبان با زبان منطقي در منطق صوري و رياضي و نيز زبان متداول در سخن گويي و معني كلام متفاوت است و آن ناظر به محتواي ساختار ذهني زبان است.

2- مفهوم پويشي ذهن كه از طريق استدلال به دست مي‌آيد.

3- مفهوم حقيقت ذهن كه ماهيتي ذهن ساخته دارد و نشان از صدق قضاياست كه اساس مباحث ذهن در همين مفهوم شناسي و مفهوم ساختي نهفته است.

ماخذ: كتاب فلسفه ذهن-يونسي ادياني